پایگاه مقاومت دانشگاه محقق اردبیلی

گزارش حلقه تربیتی صالحین شهید پور رحیمی 29/7/92

•  | تاریخ ارسال: 1392/8/1 - 11:22 | 

 

امام هادی(ع):

 

 «مسخره کردن (و بذله­گویی) دیگران، تفریح سفیهان و کار جاهلان است»

 

امام هادی(ع):

 

 «خشم و غضب بر مردم نشانه ناتوانی است و بر زیردستان علامت فرومایگی و پستی است»

 

جلسه حلقه صالحین شهید پوررحیمی در مورخ 29/07/92 رأس ساعت 13 مصادف با ولادت با سعادت حضرت امام علی النقی الهادی علیه السلام در دانشکده علوم‌انسانی برگزار گردید در این جلسه که بیشتر برای جمع آوری نظرات همکارن برای موضوعات مورد نظر جهت طرح در جلسات آتی برگزار شده بود پس از بیان احادیث و زندگی نامه امام هادی(ع) و پاسخ به سوال شرعی یکی از همکاران در ادامه جلسه نظر به پیشنهاد اکثریت اعضاء برای حل مشکل یکی از برادران، دوستان به مشورت نشسته و به بیان نظرات و پیشنهادات خود جهت رفع مشکل موجود پرداختند.

 

حال در ذیل به خلاصه­ای از زندگی نامه دهمین پیشوای هدایت ؛ حضرت امام علی بن محمد النقی الهادی ( علیه السلام ) اشاره می نماییم:

 

 

 

 

 

حضرت امام ابوالحسن ، علی النقی الهادی( علیه السلام ) ، ملقب به « امام هادی (ع) » ، دهمین پیشوای شیعیان ، در 15 ذی الحجه سال 212 هجری قمری ، در اطراف مدینه منوره ، در محلی به نام " صریا " متولد گشت.

 

پدر بزرگوارشان ؛ حضرت امام جواد (ع) و مادرشان، بانوی گرامی؛ سمانه مغربیه است که بانویی بافضیلت و باتقوا بود.
امام هادی(ع) در سن 6 یا 8 سالگی ، یعنی در سال 220 هجری، پس از شهادت پدر ارجمندشان ؛ حضرت امام جواد(ع) به امامت رسیدند. 

 

مدت 33 ساله امامت حضرت هادی الائمه (ع) با خلافت معتصم، واثق، منتصر، مستعین، معتز و متوکل عباسی معاصر بود.

 

آن حضرت و فرزند گرامی ایشان ؛ امام حسن عسکری ( علیهما السلام ) ، به « عسکریین » شهرت یافتند ، زیرا خلفای بنی عباس ، ایشان را از سال 233 به سامرا ( عسکر ) برده و تا آخر عمر پربرکتشان در آنجا ، تحت نظر قرار دادند.

 

حضرت امام هادی ( علیه السلام ) به القاب دیگری مانند : « نقی » ، « عالم » ، « فقیه » ، « امین » و « طیب » ، شهرت داشت و کنیه مبارک ایشان نیز « ابوالحسن » است.

 

امام علی النقی (ع) ، دارای نفس زکیه و عزمی راسخ و همتی عالی بود و عظمت شخصیت آن بزرگوار (ع) به قدری زیاد است که دوست و دشمن را به اعتراف واداشته است.

 

قسمتی از این اعترافات ، مبتنی بر شخصیت آن امام همام (ع) به لحاظ معنوی و اخلاقی و بخشی دیگر ناشی از ابعاد علمی آن حضرت(ع) و شمه ای هم ، نتیجه کراماتی است که از آن بزرگوار (ع) صادر شده است.

 

آن حضرت(ع) ، سرانجام در سوم ماه رجب سال 254 هجری قمری و در سن 42 سالگی ، توسط متوکل عباسی به شهادت رسید و مرقد شریف ایشان هم ـ در جوار مرقد فرزند بزرگوارشان ؛ حضرت امام حسن عسکری(ع) ـ در شهر سامراء، ملجاء و پناه شیعیان و عاشقان است.

 

 

 

در پایان جلسه با نثار صلواتی پایان یافت.

 

---