20فروردین ایستادگی در برابر استکبار ،نه گفتن به وادادگان داخلی
20فروردین ایستادگی در برابر استکبار ،نه گفتن به وادادگان داخلی
پس از پایان جنگ تحمیلی دولت ایران برنامه های مختلفی را برای دستیابی به تکنولوژی هسته ای و تولید سوخت و انرژی هسته ای در دستور کار خود قرار داد. انعقاد قرارداد میان ایران و روسیه جهت تکمیل و راه اندازی نیروگاه اتمی بوشهر، توسعه و تکمیل تاسیسات سوخت هسته ای اصفهان و ایجاد تاسیسات غنی سازی اورانیوم در نطنز و فردو از جمله فعالیت های ایران در راستای دستیابی به انرژی هسته ای و چرخه سوخت هسته ای در طی این سال ها بوده است.
با روی کار آمدن دولت جورج دبلیو بوش در ایالات متحده آمریکا، این کشور تلاش های گسترده ای را در جهت به تعطیلی کشیدن فعالیت های هسته ای ایران آغاز نمود و فشارهای رژیم صهیونیستی و برخی دول اروپایی از طریق آژانس بین المللی انرژی اتمی و سازمان ملل باعث شد تا سپتامبر سال 2003 میلادی پرونده هسته ای ایران در آژانس بین المللی انرژی اتمی وضعیت ویژه ای به خود بگیرد.
در ماه های پایانی سال 2003 میلادی وزرای خارجه 3 کشور اروپایی (انگلیس، فرانسه و آلمان) به تهران آمدند و در سعدآباد مقرر شد که ایران فعالیت های هسته ای اش را معلق و پروتکل الحاقی را امضا نماید. با امضاء تفاهم نامه هسته ای سعدآباد میان ایران و سه کشور اروپایی، فعالیت های هسته ای ایران به صورت اختیاری از سوی ایران، در جهت رفع سوء تفاهمات ایجاد شده میان ایران و آژانس بین المللی انرژی اتمی، به حال تعلیق درآمد. با روی کار آمدن مجلس هفتم نمایندگان دولت را ملزم به از سر گیری فعالیت های هسته ای کردند.
مذاکرات و ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت
پس از آغاز مجدد غنی سازی از سوی جمهوری اسلامی ایران، پنج کشور عضو شورای امنیت سازمان ملل به اضافه آلمان در قالب گروه 5+1 مذاکره با ایران به منظور توقف فعالیت های هسته ای را از سر گرفتند. وزرای خارجۀ سه کشور اروپایی در 22 دی 1384(12/1/2006) در برلین گردهم آمدند و با صدور بیانیه ای اعلام کردند که زمان برای درگیر شدن شورای امنیت در موضوع هسته‌ای ایران فرا رسیده و آنان به دنبال برگزاری اجلاس اضطراری شورای حکام خواهند بود.
جمهوری اسلامی ایران در واکنش به این بیانیه اظهار داشت فعالیت‌های تحقیقات هسته‌ای آغاز شده بر اساس مادۀ سه اساسنامۀ آژانس و مادۀ چهار معاهدۀ ان.پی.تی و موافقت‌نامۀ پادمان جزو حقوق مسلم و لاینفک جمهوری اسلامی ایران به عنوان عضو ان.پی.تی می باشد و آن چه که پس از بیش از 2 سال تعلیق داوطلبانه فعال می گردد، تنها بخشی از حقوق مصرح و قانونی جمهوری اسلامی ایران می باشد. قطع مذاکرات، تشکیل اجلاس اضطراری شورای حکام آژانس و هرگونه روش های فشارگونه و تهدیدآمیز نه تنها کمکی به موضوع نخواهد کرد، بلکه باعث به بن بست رسیدن فرآیند دیپلماسی مبتنی بر مفاهمه و همکاری خواهد شد.
حاصل ارسال پرونده هسته ای ایران به شورای امنیت صدور چند قطعنامه پی در پی علیه ایران بود که فقط نمایانگر رویکرد سیاسی سازمان ملل و شورای امنیت به موضوع هسته ای ایران بوده است با این وجود در سال 2007 میلادی و درنتیجه مذاکرات لاریجانی؛ مسئول وقت شورای امنیت ملی کشورمان با البرادعی و سولانا طرحی منصفانه تحت عنوان «مدالیته» برای از میان برداشتن مانع پایان بخشیدن به وجه حقوقی مناقشه تدوین شد. این طرح به مدت حدود پنج ماه به اجرا گذاشته شد و ایران به تمامی سوالات آژانس پاسخ داد. اگرچه ایران به تکالیف خود درچارچوب مدالیته عمل کرد و آژانس نیز تأیید کرد که ایران به همه سؤالات پاسخ داده، اما به دلایل سیاسی آژانس تعهدات خود را زیرپا گذاشت و پرونده ایران کماکان در شورای امنیت باقی ماند.
تولید اورانیوم با غنای 20 درصد
غنی سازی 20 درصد اورانیوم با استفاده از یک زنجیره 164 سانتریفیوژی در سایت نطنز از دستاوردهای مهم هسته ای کشورمان است و گفته می شود ایران توانایی تولید ماهانه بین 3 تا 5 کیلوگرم اورانیوم با غنای 20 درصد برای رآکتور تحقیقاتی تهران را دارد.
تاسیسات هسته ای ایران
مرکز تحقیقات هسته ای تهران، مرکز تحقیقات کشاورزی و پزشکی هسته ای کرج، رآکتور تحقیقاتی آب سنگین اراک و مجتمع تولید آب سنگین اراک، نیروگاه اتمی بوشهر، نیروگاه اتمی درحال ساخت دارخوین، معدن اورانیوم ساغند، کارخانه کیک زرد اردکان، کارخانه اصفهان، کارخانه غنی سازی صنعتی نطنز، کارخانه غنی سازی نیمه صنعتی فردو، کارخانه تولید میله سوخت ( اصفهان و کارخانه تولید سوخت ) اصفهان از جمله تاسیسات هسته ای ایران است که توسط دانشمندان جوان هسته ای کشور گردانده می شود.
خودکفایی هسته ای
تلاش های دانشمندان هسته ای کشور در جای جای تاسیسات هسته ای عاملی است که سرویس های اطلاعاتی غرب را به ترور آنان واداشته و نشان از خودکفایی ایران در بعد انرژی هسته ای دارد. دستیابی به غنی سازی 20 درصد خود شاهدی بر توان اتمی ایران است و اساسا اگر جمهوری اسلامی ساخت بمب اتم را دارای اشکال نمی دانست فاصله ای ناچیز تا غنی سازی 70 درصد داشت، از این رو توانمندی های ایران در بعد هسته ای سبب نگرانی غرب برای خارج شدن انحصار آن از دست آنها شده و از سوی دیگر احتمال در اختیار گذاشتن این تکنولوژی توسط ایران به کشورهای دیگر برای استفاده صلح آمیز از انرژی اتمی را می توان تیر خلاص ایران به رویکرد سیاسی و همه تبلیغات منفی علیه جمهوری اسلامی ایران دانست.