تفاوت اذن (اباحه در انتفاع) با حق انتفاع
پرسش: اذن در انتفاع (اباحه در انتفاع) با حق انتفاع چه تفاوتی دارد؟
جواب : در اثر عقد حق انتفاع منتفع مالک حق انتفاع می گردد، در صورتی که در اباحه یا اذن در انتفاع ، منتفع حقی بر انتفاع پیدا نمی نماید بلکه انتفاع بر او مباح می شود و تا زمانی که این اذن یا اباحه وجود داشته باشد تصرف برای متصرف مباح است . به عنوان مثال ، هر که مهمان با اذن قبلی وارد خانه ای شود نشستن در آن خانه برای مهمان ، مباح است زیرا با اذن صاحب خانه وارد شده و این به معنای حق انتفاع نیست چون که هر زمان صاحبخانه اراده نمایند حضور مهمان در خانه مباح نخواهد بود و باید خانه را ترک نمایند ، در حالی که در حق انتفاع به موجب عقد ، حقی جهت انتفاع ایجاد می شود که هیچ یک از طرفین بدون جهت ، حق برهم زدن آن را ندارد . همچنین به نظر می رسد که حضور در فروشگاه ها جهت خرید و طبعا استفاده از فضا و خنکی آن، اذن و اباحه در انتفاع باشد و حق انتفاع ناشی از عقد نیست . با توجه به آنچه گذشت ، تفاوت حق انتفاع با اذن به شکل ذیل بیان می گردد..
۱- حق انتفاع غالبا به وسیله ی عقد به وجود می آید تا زمانی که طرف عقد آن را قبول نکند واقع نمی‌شود . در حالی که اذن ایقاع است اراده اذن دهنده در وقوع آن کافی است و رد یا قبول ماذون در وقوع یا انحلال آن نقشی ندارد..
۲- پس از واگذاری حق انتفاع منتفع نسبت به مال مورد حق انتفاع صاحب حق می گردد . درحالی که با اذن برای ماذون حق انتفاع پیدا نمی‌شود . بلکه انتفاع بر وی مباح می گردد دیگر ، انتفاع از مال برای او ، ممنوع و تجاوز به حق غیر به شمار نمی آید . بنابراین نمی‌توان منتفع را در حق انتفاع مالک انتفاع شناخت. .
۳- حق انتفاع از عقود لازم است یعنی مالک نمی‌تواند آن را برهم زند در حالی که اذن قابل رجوع است.
۴- مورد حق انتفاع صرفاً مالی است که با انتفاع از آن عین باقی بماند در حالیکه اذن نه تنها چنین شرطی را لازم ندارد بلکه حتی می تواند موضوع مال نباشد.
۵- در حق انتفاع قبض شرط صحت است ولی دراذن خیر.
۶- با فوت مالک یا منتفع حق انتفاع از بین نمیرود مگر آنکه در ضمن عقد ، حق انتفاع به عمرآنان مقید شده باشد در حالیکه اذن به محض فوت اذن دهنده خاتمه می یابد. .
۱- حق انتفاع غالبا به وسیله ی عقد به وجود می آید تا زمانی که طرف عقد آن را قبول نکند واقع نمی‌شود . در حالی که اذن ایقاع است اراده اذن دهنده در وقوع آن کافی است و رد یا قبول ماذون در وقوع یا انحلال آن نقشی ندارد..
۲- پس از واگذاری حق انتفاع منتفع نسبت به مال مورد حق انتفاع صاحب حق می گردد . درحالی که با اذن برای ماذون حق انتفاع پیدا نمی‌شود . بلکه انتفاع بر وی مباح می گردد دیگر ، انتفاع از مال برای او ، ممنوع و تجاوز به حق غیر به شمار نمی آید . بنابراین نمی‌توان منتفع را در حق انتفاع مالک انتفاع شناخت. .
۳- حق انتفاع از عقود لازم است یعنی مالک نمی‌تواند آن را برهم زند در حالی که اذن قابل رجوع است.
۴- مورد حق انتفاع صرفاً مالی است که با انتفاع از آن عین باقی بماند در حالیکه اذن نه تنها چنین شرطی را لازم ندارد بلکه حتی می تواند موضوع مال نباشد.
۵- در حق انتفاع قبض شرط صحت است ولی دراذن خیر.
۶- با فوت مالک یا منتفع حق انتفاع از بین نمیرود مگر آنکه در ضمن عقد ، حق انتفاع به عمرآنان مقید شده باشد در حالیکه اذن به محض فوت اذن دهنده خاتمه می یابد. .