خودمراقبتی اقدامات و فعالیت‌های آگاهانه، آموخته شده و هدفداری است که فرد به منظور حفظ حیات و تأمین، حفظ و ارتقای سلامت خود و خانواده­اش انجام می­دهد. قدر مسلم اگر خودمراقبتی را مجموعه­ای از  رفتارها و اعمالی بدانیم که ریشه در اعتقادات، فرهنگ و آموزه­­های فرد دارد و هرچه مبانی این اعتقادات از درستی و استحکام بالاتری برخوردار باشد می­توان نتیجه گرفت فرد در تامین سلامت خود از ضریب موفقیت بهتر و بالاتری بهره­مند خواهد بود. با مروری هرچند گذرا به احادیث و روایات منتصب به پیامبر اسلام و ائمه معصومین(ع)،  به توصیه های این بزرگواران در رعایت بهداشت جسم و جان و مسئولیتی که برعهده هر انسان از سوی خداوند در راستای این هدف گذاشته شده است برمی­خوریم و فراتر از آن آیات روشن و محکم قرآن کریم در این زمینه است که اصولا هدف نزول قرآن و رسالت پیامبر را هدایت بشر به سوی کمال و رسیدن به جایگاه توام با آرامش، سعادت و سلامت جسم و جان بیان می کند و خود قرآن به روشنی و وضوح راههای رسیدن به سلامت جسمانی و معنوی را به انسانها نشان می دهد.

 این مقدمه می­توان با اطمینان ادعا نمود که در جامعه اسلامی ما واژه خود مراقبتی کلمه­­ای آشنا است و از ابتدایی ترین و پایه­ای ترین اصول مذهبی و از واجباتی است که خداوند کریم برعهده یکایک ما گذارده است و ما را در برابر تامین سلامت یکایک اعضا و جوارح مسئول دانسته است .

خود مراقبتی می­تواند حیطه های ارتقای سلامت، اصلاح شیوه زندگی، پیشگیری از بیماری، ارزیابی علایم، حفظ سلامت، درمان بیماری و توان بخشی را در بر بگیرد و ضمن بهبود سلامتی وکیفیت زندگی، هزینه های سلامت کاهش را هم در بر داشته باشد.

پس یادمان نرود :

یک عمر سلامت با خود مراقبتی