ده نکته در موضوع وحدت حوزه ودانشگاه

 

  1- شهید بزرگوار آیت الله دکتر محمد مفتح بحق نماد«وحدت حوزه ودانشگاه»شناخته شده است،ایشان با نوشتن مقاله «وحدت مسجد و دانشگاه» در سال 1340 درنشریۀ مکتب اسلام وبرگزاری اولین سمینار «وحدت حوزه ودانشگاه» در دانشکدۀ الهیات تهران در سال1358، لزوم توجه به این امر حیاتی را پایه گذاری کردند.

 

  2- علم( و نه فرضیه و نظریات علمی )کشف وشناخت اسرار هستی ودین ناب،راه معرفت ورسیدن به هستی بخش است،جهان فعل خداست ودین کلام الهی،لذا بین علم و دین تضاد وجدایی نبوده ونخواهد بود،بلکه بمانند عمل دو چشم در یک سر ویا بمنزلۀ دو بال جهت پرواز و

تعالی است.

 

 3- امروزه اگر حوزه را نماد دین ودانشگاه رانماد علم بدانیم می بایست در کنار هم و همسو و به سمت یک هدف در حرکت باشند و به عنوان دو بازوی جامعه هماهنگ عمل نموده و از هر گونه تفرقه و اختلاف پرهیز نمایند.

 

  4- مفهوم طرح موضوع وحدت تداعی گرنوعی اختلاف وجدایی است،ریشۀ این مشکل را در تئوریهای جدایی «علم از دین» و«تعلیم از تربیت» ودر واقع قصۀ تلخ جدایی «قرآن از عترت» باید جستجو نمود،وگرنه دو مرکز مهم علمی یک کشور می بایست ازیک نقشۀ راه نشأت گرفته وبدنبال هدف واحد باتقسیم کار ووظایف مشخص باشند.

 

  5- قرآن کریم وقتی که با آیۀ شریفۀ«واعتَصِموابحبل الله جمیعاً ولا تفرّقوا...(آل عمران103)دعوت به وحدت می نماید،در آیۀ 112همان سوره حبل الله رادوحبل ازخدا وازمردم(حبلٍ من الله وحبلٍ من الناس)یعنی قرآن کریم وعترت واهل بیت پیامبر(ص)معرفی می کند،یعنی ریشۀ همۀ نابسامانی های اجتماعی از جدایی عترت از قرآن سرچشمه می گیرد،وعلت جدایی علم ازدین راازهمین زاویه بایدجستجونمود.

  حضرت امام صادق(ع)فرمود:هرگاه علم از دین جداشود دنیا درآتش خواهدسوخت.

 

  6- بعدازانقلاب علمی اروپا،غرب مظهر علم شناخته می شود(علم تجربی)،نگاه تجربی ومادی صرف به مسائل،مسیر علم را ازواقعیتهای زندگی ونیازهای اصیل انسانی بازداشته واین نگرش به همۀ علوم بشری سرایت نموده است،یکی از معانی ذوقی ومصادیق دجال (تک چشم)آخرالزمان همین نگاه یک سویه وعاری ازنیاز معنوی به انسان است.

 

  7- بعدازگذشت سی سال ازپیروزی انقلاب اسلامی،تحت تأثیر یافته های علوم وفنون روز،علایم تمایل ساختار وفرهنگ جامعه به فرهنگ غربی نمایان شده است،لذا،امروزه کمک به وحدت حوزه ودانشگاه،یعنی بومی کردن همۀ علوم مبتنی بر مبانی دینی وقرآنی .

 

  8- وحدت این دو قشر فرهیخته،علاوه برگفت وگو وگفت وشنود باافزایش حس همدردی وهمدلی در پرتو رفاقت وهمکاری وهمیاری میسّرمی شود.حوزه می بایست درشناخت بهتر وبیشتر موضوعات ومسائل تلاش نموده وازدانشگاه کمک بگیرد ودر تعمیق آگاهیهای دینی مردم بکوشد،دانشگاه نیز درهمۀ علوم بخصوص در حوزۀ علوم انسانی خود را با علوم دینی هماهنگ نماید.

 

  9- مسئولان جامعه،فارغ التحصیلان حوزه ودانشگاهند،نسل اول ودوم انقلاب در راستای وحدت حوزه ودانشگاه عملاً کار بایسته ای انجام ندادند.

  امروزه نگاه پر امید اسلام وایران به جوانان نسل سوم انقلاب است تا این مهم را تحقق ببخشند.

 

  10- حضرت امام دراین خصوص می فرمایند:

  * استقلال کشور ما منوط به استقلال همین دانشگاهها وفیضیه هاست.

  * ازدانشگاه(چه علوم قدیمه وعلوم جدیده)سعادت یک ملت،و در مقابلِ سعادت، شقاوتِ یک ملت سرچشمه می گیرد.

  * دانشگاهیان و جوانان برومند عزیز هرچه بیشتر با روحانیان و طلاب علوم اسلامی پیوند دوستی وتفاهم رامحکمتر و استوارتر سازند و از نقشه ها و توطئه های دشمن غدار غافل نباشند.(کلمات قصار)

 

* امین فتحی - مدرّس حوزه و دانشگاه